درباره اهمیت گرافیک: چشم ها را باید شست،جور دیگر باید دید

به نام خدا
سلام به همه شما دوستان. امروز میخواهیم بحثی بکنیم که از همه بیشتر به درد گیمر های ایرانی میخورد. هدف اصلی ما از بازی کردن چیست؟ هدف اصلی همه ما از بازی کردن سرگرم شدن است اما واقعا سرگرمی چطور ایجاد میشود؟

می توان گفت زمانی که ما لذت میبریم سرگرم میشویم. برای مثال اگر شما کاری را انجام بدهید که از آن لذتی نبرید احساس میکنید که ثانیه ها متوقف میشوند. اما زمانی که شروع به بازی کردن بازی مورد علاقه خود میکنید اصلا گذر زمان رو حس نمیکنید. زمانی که شما از چیزی لذت ببرید پس سرگرم میشوید. آیا ممکن است به چیزی که سرگرم شوید که از اون لذتی نمیبرید؟ 

منبع : دنیای بازی

به نام خدا
سلام به همه شما دوستان. امروز میخواهیم بحثی بکنیم که از همه بیشتر به درد گیمر های ایرانی میخورد. هدف اصلی ما از بازی کردن چیست؟ هدف اصلی همه ما از بازی کردن سرگرم شدن است اما واقعا سرگرمی چطور ایجاد میشود؟

می توان گفت زمانی که ما لذت میبریم سرگرم میشویم. برای مثال اگر شما کاری را انجام بدهید که از آن لذتی نبرید احساس میکنید که ثانیه ها متوقف میشوند. اما زمانی که شروع به بازی کردن بازی مورد علاقه خود میکنید اصلا گذر زمان رو حس نمیکنید. زمانی که شما از چیزی لذت ببرید پس سرگرم میشوید. آیا ممکن است به چیزی که سرگرم شوید که از اون لذتی نمیبرید؟
اما ما در بازی از چه چیز هایی میتوانیم لذت ببریم؟ بیش ترین چیزی که الان در ذهن شما به وجود آمده گرفیک یک بازی ست. اما بازی چه چیز دارد؟

بازی داستانی دارد که آن را با استفاده از یک گیم پلی و به وسیله گرافیک و صدا به شما نشان میدهد و از این طریق از شما میخواهد که بازی را انجام دهید و داستان را پیش ببرید. خب دیدید؟ یکی از اصلی ترین چیزهایی که یک گیمر ایرانی به وسیله آن ضربه میبیند دید غلط است. این که اکثر گیمر های ایرانی تا وقتی نبینند که یک بازی گرفیکی کمر شکن ندارد طرف آن بازی نمیروند. بازی هایی وجود دارند که داستانی عالی، گیم پلیی بی نقص و حتی موسیقی و صداگذاریی قابل تقدیر دارند اما فقط به خاطر نداشتن گرافیک، عده ای از تجربه آن محروم میمانند. یکی از بهترین مثال ها بازی To the moon است. بازی ای که توسط بازی سازی مستقل کار شده است و قابل ستایش است. اما اکثر گیمر های ایرانی اصلا طرف این بازی نرفته اند. نه به خاطر این که از سبک گیم پلی بازی خوششان نم آید یا به داستانش علاقه ای ندارند بلکه چون این بازی گرافیک خاصی ندارد. وقتی که میبینیم که طرز تفکر اکثر گیمر های کشور این است میفهمیم که واقعا این صنعت و یا بهتره بگم این هنر هنوز در این کشور به بلوغ کافی نرسیده.

مشکلی که میتواند حتی به صنعت نوپای بازیسازی کشور هم آسیب بزند. چیزی که در دیگر جاهای دنیا از اهمیتی کمتری نسبت به گیم پلی و داستان برخوردار است در ایران تبدیل به یک بت شده. مطمئن باشید اگر یک داستان قوی را در یک کتاب بخوانید با اتمام اون لبخند رضایت بر لبان شما خواهد نشست. مطمئن باشید که اگر بازی عالی باشد، بدون گرافیک خوب هم عالی است. چون گرافیک فقط یک دید به سطح ماجراست. عمق یک گیم در داستان و گیم پلی آن است. وقتی که تیم سازنده یک بازی به جای این که تمرکز خود را به داستان و گیم پلی که مهمترین ارکان یک بازی هستند به گرافیک معطوف کنند تا فروش خوبی را در داخل کسب کنند بازی خوبی نخواهد شد.

گیمر ایرانی باید یاد بگیرد که اگر الان هم مکس پین ۱ رو بازی کند از آن لذت میبرد. چرا که داستانی عمیق و زیبا و گیم پلیی غنی و کامل دارد. باز هم میشود از آن لذت برد و سرگرم شد. من نمیگویم که گرافیک مهم نیست. اما اگر به حدی برسد که به خاطرش از انجام دادن بازی هایی که به عنوان یک شاخص هنری در این صنعت استفاده میشوند، ما را محروم کند درست نیست. نگاهی به بازی های نیتنندو بیاندازید. بازی هایی که بهترین نمره ها را میگیرند و فروش بسیار خوبی میکنند و همه را راضی میکنند. آیا گرافیک خاصی دارند؟! امیدوارم بتوانید این مسئله را هضم کنید که گرافیک همه چیز نیست. با این کار لذتی میبرید که شاید در بازی ای که با کرای انجین ساخته شده نبرید.