به رزهای صورتی نگاه کنید. می‌بینید رنگ صورتی تا چه حد گرم و روح‌بخش است؟! صورتی رنگی است که از اثبات زیادی برخوردار است و هر جا که باشد زندگی و نشاط را در آن مکان القا می‌کند. صورتی خفیف شده و ملایم شده رنگ قرمز است. این رنگ در طیف‌های ملایم آرام‌بخش و در طیف‌های تیره تر محرک و انرژی زاست. صورتی رنگ شادی و نشاط است، وقتی ما خوشحال هستیم اگر از ما پرسیده شود « حس می‌کنید چه رنگی هستید؟ به احتمال زیاد جواب خواهیم داد: صورتی
ادامه مطلب ...بالاخره عنوان به شدت مورد انتظار کپکام یعنی resident evil 6 منتشر شد و از آن جایی که معلوم است کل جامعه ی gamer و همچنین منتقدان را نیز کاملا گیج کرده است و این موضوع را به راحتی از نمرات این بازی می توانید درک کنید.
لیست نمرات در ادامه مطلب
منبع: گیمفا
ادامه مطلب ...
وَ قَالَ [علیه السلام] مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِى فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ .
و درود خدا بر او ، فرمود : کسى چیزى را در دل پنهان نکند جز آن که در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش ، آشکار خواهد گشت.
پسر بچه ای یک برگ کاغذ به
مادرش داد . مادر که در حال آشپزی بود ،دستهایش را با حوله تمیز کرد و نوشته را با
صدای بلند خواند. او نوشته بود :
صورتحساب !!!
کوتاه کردن چمن باغچه 5.000 تومان
مراقبت از برادر کوچکم 2.000 تومان
نمره ریاضی خوبی که گرفتم 3.000 تومان
بیرون بردن زباله 1000 تومان
جمع بدهی شما به من :12.000 تومان !
مادر نگاهی به
چشمان منتظر پسرش کرد،چند لحظه خاطراتش را مرور کرد و سپس قلم را برداشت و پشت
برگه صورتحساب این را نوشت:
بابت 9 ماه
بارداری که در وجودم رشد کردی هیچ
بابت تمام شبهائی که به پایت نشستم و برایت دعا کردم هیچ
بابت تمام زحماتی که در این چند سال کشیدم تا تو بزرگ شوی هیچ
بابت غذا ، نظافت تو ، اسباب بازی هایت هیچ
و اگر شما اینها را جمع بزنی خواهی دید که : هزینه عشق واقعی من به تو هیچ است
وقتی پسر آن چه را که مادرش نوشته بود خواند چشمانش پر از اشک شد ودر حالی که به
چشمان مادرش نگاه می کرد. گفت:
مامان ... دوستت دارم
آنگاه قلم را برداشت و زیر صورتحساب نوشت:
قبلاً بطور کامل پرداخت شده !!!
نتیجه گیری منطقی: جایی که احساسات پا میذاره منطق کور میشه!!!
مادر متوجه نشد که پسرش داره سرش کلاه میذاره : جمع بدهی میشه 11.000 تومان نه
12.000 تومان !!!
شاید دوباره حرف دلم را شنیده بود
بغضی که مثل سایه پی من دویده بود
بغضی که دست روی سر من کشیده بود
بغضی که تا گلوی دقایق رسیده بود
بغضی که بشکند همه دنیا خبر شود
«ترسم که اشک در غم ما پرده در شود»