نمی دانم چه بنویسم
نمی خواهم که بنویسم
ولی عشقم به یاد تو
مرا دیوانه می سازد که بنویسم!
شب هنگام است…
دلم در خلوت سردش
کنار بغض بی بندش
درون ذهن پر دردش
مرا مستانه می سازد که بنویسم !
تو ای زیباترین سنبل
تو ای ختم چهارده گل
تو ای عشق علی گویان
حضورت در دل خوبان
به من جانانه می گوید که بنویسم!
تویی هم اسم پیغمبر
تویی خوشبوترین عنبر
تو والاتر زیک رهبر
فراغت در دل امت
مرا مجنون می سازد که بنویسم!
شدی یوسف در این دوران
تو هستی شاه مظلومان
منم یعقوب این کنعان
که عشقت در دل و در جان
به من شاهانه می گوید که بنویسم!
محمد افتخاری
وَ قَالَ [علیه السلام] إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ .
و درود خدا بر او ، فرمود : چون دنیا به کسى روى آورد ، نیکى هاى دیگران را به او عاریت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نیز بربایند.
مخققان به تازگی دریافتند که بازی کردن بازی های اول شخص می تواند به بینایی شخص بازی کننده کمک کند. دانشمندان از شش نفر که مبتلا به بیماری آب مروارید بودند خواستند که به مدت ۴۰ ساعت در ماه به انجام بازی مدال افتخار بپردازند. بیماران روزی ۲ ساعت و برای ۵ روز در هفته (برای یک ماه) به انجام بازی مدال افتخار پرداختند.
خانم Daphne Maurer از دانشگاه McMaster کانادا ( که رهبری این آزمایش بر عهده ی او بوده است) به این موضوع اشاره کرد که زمان انجام بازی ها محدود بودند، چرا که وی نمی خواسته که بیماران به بازی اعتیاد پیدا کنند. از بین شش نفر بیمار، بیماری پنج نفر بعد از یک ماه بهتر شده بود. آنها می توانستند صورت ها و جهت اشکال را بهتر تشخیص دهند.
قدم بعدی در تحقیقات خانم Maurer و تیمش در دانشگاه McMaster ساختن یک “بازی بدون خشونت برای بهبود بینایی” است. احتمالا یکی باید به آنها پورتال ۱ و ۲ را نشان بدهد.
منبع: دنیای بازی